Vorig jaar waren ze er ook al en dit jaar zijn ze er weer, de torenvalken. Eind maart zochten het mannetje en het vrouwtje elkaar op. Het mannetje trakteerde het vrouwtje op een ware luchtshow. Hij liet haar al zijn vliegkunsten zien om haar te versieren. De baltsvlucht van de torenvalk ging gepaard met een voortdurend “kie-kie-kie” geroep van het mannetje. Op het laatst ging het vrouwtje op zijn toenaderingen in. Het mannetje wist toen dat zijn huwelijksaanzoek met “ja” is beantwoord.
Torenvalken maken geen eigen nest, daarom hebben wij een paar jaar terug zelf een nestkast geplaatst. Ze stellen geen grote eisen, ze moeten alleen hun nest gemakkelijk vliegend kunnen bereiken. Eind april zagen we het vrouwtje voor het eerst op het nest. Het wijfje broedt hoofdzakelijk en het mannetje zorgt voor het voedsel. Na een broedtijd van ongeveer 1 maand komen de jongen uit. Ze zijn dan erg hulpeloos en kunnen eigenlijk nog niets. De jonge valkjes zijn nestblijvers. Dat wil zeggen dat ze na de geboorte nog lange tijd op het nest blijven om sterker en groter te worden. De jongen moeten zelfstandig worden en leren zelf hun eten klaar te maken. Vanaf de 2e week gaat ook vader valk zich met zijn hongerige kroost bemoeien. Een lid van de vogelvereniging heeft de valken geringd. Nu zijn ze ongeveer een maand oud. Ze zijn volgroeid en groot genoeg om het nest te verlaten. Het oudste jong gaat weer voorop en maakt een proefvlucht van enkele meters naar beneden. Binnen enkele uren is het nest leeg, alle vogels zijn uitgevlogen. Toch wel jammer, maar we hebben ervan genoten.
